Kelimenin tam manasıyla Dünya Savaşları I ve II sırasında kıtasal savaş alanının merkezinde olmasına karşın Escort bayan bu ülkenin tarafsızlığı tüm komşuları tarafından hâlâ isteksizce hürmet görüyordu
İsviçre son 150 yıldır hiçbir savaşa girmedi
Burada bahsettiğimiz ülke İsviçre’dir Burası yalnızca saat fanatikleri ve peynir uzmanları için değil Bayan escort türünün tek örneği olarak siyasi sistemiyle de İsviçre epeyce değişik bir örnek olaydır
DÜNYA SAVAŞI ÖNCESİ
İsviçre teknik olarak Napolyon’un Avrupa’daki hareketleri nedeniyle yaratıldı Napolyon’dan evvel İsviçre ekonomik ve politik Escort meselelerle boğuşuyordu komşu ülkeleri ise militarist hırsları yüzünden her yeri ayaklar altına alıyordu Lakin Napolyon İsviçre kantonlarının bölgelerinin egemenliğini kısmen yine tesis ederek İsviçre Federasyonu’nun kurulmasında rol oynadı Onun hezimetinden sonra 1815’teki Viyana Kongresi İsviçre Federasyonu’nun bağımsızlığını büsbütün tanıdı ve Avrupalılar İsviçre’nin tarafsızlığını kabul etmeye başladı O vakitten bu yana İsviçre’nin yaşadığı tek büyük çaplı iç savaş ülkenin Katolik ve Protestan halkları ortasındaki farklılıklar nedeniyle ortaya çıkan 1848’deki Sonderbund Savaşı’ydı İki küme ortasında barışçıl bir mutabakata varmak için yeni ve daha kapsayıcı bir devletin kurulması gerekli hale geldi Böylelikle direkt demokratik İsviçre federasyonu doğdu
İKİNCİ DÜNYA SAVAŞI
İkinci Dünya Savaşı sırasında İsviçre Hitler’in güçleri tarafından daima tehdit altında olduğunu hissetti Hitler süratle kıta Avrupasının birçoklarını fethediyordu ve İsviçre de bunun tam ortasındaydı Almanya İsviçre’nin ön kapılarının çabucak dışında ordusunu güçlendiriyordu ki bu her ülke için kaygı verici olurdu İsviçreliler her an Hitler’in saldırısının kurbanı olabileceklerini hissettikleri için her meskende silah bulundurmaya başladılar Kendini müdafaa gayretleri karşılıksız değildi Kimi tarihçilere nazaran Hitler Viyana Kongresi’nin aldığı karara hürmet duyduğu için değil kuvvetlerinin silahlı İsviçre vatandaşlarını alt edebileceğine inanmadığı için İsviçre’ye saldırmaktan kaçındı İsviçre halkının daima tetikte olmayı seçmesine şaşmamalı
O tarihten bu yana İsviçre’de bu tavır değişmedi Ülke içindeki siyasetlerde birtakım kıymetli değişiklikler olmasına karşın İsviçre hududunda hala çok sayıda silah bulunmaktadır
BUGÜN
İsviçre silah sahipliği konusunda dünyadaki en yüksek istatistiklerden birine sahip İster inanın ister inanmayın İsviçre’de yasal olarak 2 3 milyon silah sirkülasyonda Bu da her 100 vatandaşa 29 silah demek Bu ABD ve Yemen’in akabinde üçüncü sırada yer alıyor Şahsî güvenliklerine yönelik bir tehdit olmamasına karşın İsviçreliler yeniden de meskenlerinde ateşli silah bulundurmayı tercih ediyor
Bu silah sevgisi İsviçre’nin ordusuyla tuhaf bir alakasının olmasından kaynaklanıyor Temel olarak tam vakitli askerlerden çok sivil gönüllülerden oluşuyor Uygun durumdaki erkekler mecburî olarak askeri eğitime alınırken bayanların bunu reddetme seçeneği bulunuyor Askerler ekseriyetle bu eğitim bittikten sonra sivil hayatlarına geri dönüyorlar fakat acil durumlarda ülke kendini savunmak için yüksek eğitimli vatandaş asker ordusunu çağırabiliyor Kimileri daha yüksek rütbelere aday gösteriliyor ve ekstra eğitim alıyor İsviçre’nin iç ve memleketler arası çatışmalarının olmayışı göz önüne alındığında bu yüksek rütbeler pratikte neredeyse hiç ortaya çıkmıyor Üst seviye yetkililer ekseriyetle askeri zaferin tadını çıkarmak yerine eğitimden sonra sıradan günlük uğraşlarına geri dönerler Bu nedenle son 500 yılda yalnızca dört İsviçreli general var
Ancak vatandaş askerler eğitimden sonra ateşli silahlarını koruma etme haklarını muhafazayı seçebilirler ve birden fazla da bunu yapmayı tercih eder İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana İsviçreli aileler ferdî ve ulusal güvenliği çok ciddiye alıyor Bunu toplumsal sorumluluk taahhüdü olarak görüyorlar
İsviçre direkt demokrasiye sahip olduğundan halk siyaset oluşturma süreçlerine çarçabuk müdahale edebilmektedir Aslında İsviçre’de bir yasaya karşı 100 gün içinde 50 000 imza toplamayı başarırsanız sahiden itiraz edebilirsiniz Öbür bir deyişle ordunun bütçesine ve kullanılacak teçhizata karar verecek olanlar insanlardır
Bu inanılmaz değil mi Kendi milletini savunmak için ordunun çeşidini seçen insanlardır Kendilerine emanet edilen silahların kullanımına ait idari kararlar alırlar
İsviçre demokrasisinin askeriye konusundaki esnekliği Eylül 2001’de ülkeyi sarsan bir trajedinin akabinde ortaya çıktı Zoug kentinde Friedrich Leibacher isimli bir toplu katil 14 kişiyi öldürdükten sonra intihar etti İsviçre halkı bu olaydan ötürü perişan oldu Kısa müddet sonra ateşli silahlara ait yasa kamuoyunun incelemesine sunuldu Tüm vatandaşların meskeninde silah bulundurabilmesine rağmen mühimmat konusunda tıpkı şeyin söylenemeyeceği kararlaştırıldı Mühimmat bundan sonra askeri kışlalara bırakılacak
Bu yasanın ülke çapında kabul edilmesinin nedeni İsviçrelilerin ulusal savunma kadar kendi öz savunmalarından da korkmamalarıdır Ateşli silahların sayısına karşın İsviçre’deki kabahat oranları şaşırtan derecede düşük Her gün 30 silahlı cinayetin yaşandığı ABD’nin bilakis İsviçre’de bu yüzyılda Zoug taarruzları dışında diğer bir silahlı şiddet olayı yaşanmadı
Ancak kimileri günümüzün çağdaş dünyasında İsviçre’nin bu ihtiyatı sürdürmesine gerek olmadığını ve ülkenin barışı müdafaa konusunda yavaş yavaş daha rahat bir pozisyona gerçek ilerlediğini düşünüyor Mecburî askeri eğitime karşı lobi yapan birçok kuruluş var Lakin mevzu hâlâ hararetle tartışılıyor Bu ülkenin mevcut silahlı tarafsızlık statüsünden nasıl ilerlediğini izlemek değişik olacak
